Dwie Twarze Mroku Testo

Piĝkno! Rozpala iskrĝ skrzydlatĝ.
Okrywa dreszczem jak biaŝĝ szatĝ;
Tak nagi blask budzi siĝ,
Oglĝdam raz dwie twarze mroku.
Na szarym nieboskŝonie obŝoki kŝĝbiĝc siĝ nisko.
Przesŝoniĝ chŝód gdy pŝonie, serce jak ziem i wnĝtrza
Ognisko;
A myŝl spadnie daleko, do gŝĝbi zapomnienia;
(gdzie) Tĝsknota zamkniĝta powiekĝ czas w nieŝmiertelnoŝĝ
zmienia
Jak wichru szum przewodni, gra rogów woŝanie dzielne;
Z dźwiĝkiem tej melodii, powrócĝ myŝli nieŝmiertelne;
I odrodzĝ siĝ cienie przy bladym ŝwietle miesiĝca,
Rozbŝyŝnie dawne wspomnienie, z nim zemsta jak krew gorĝca.
Milknie przyszŝoŝĝ w ŝwiĝtym Borze,
Ciszĝ - gŝuszy tylko szept;
Wrzaskiem w tej grudniowej porze
Do - mej skrytej duszy biegŝ.
Tam z jednego pnia przeszŝoŝĝ woŝa mnie;
Imieniem wyrytym wŝród gwiazd; strażniczki dwie
Potokiem swych ŝez wstrzymaŝy dnie;
Na zawsze już pieŝŝ namiĝtnoŝĝ rwie.