Czas Rozpaliæ Piec Testo

Mrok, jak kosmaty pies.
Patrz wrzesieñ ju¿,
Czas rozpaliæ piec.
Posmutnia³o w ogrodzie
I nagle postarza³o siê.
Mia³eŝ przecie¿ byæ?
Autobus twój szed³.
Wiem jest ju¿ póŸno.
Wróæ w lampy ciep³y kr¹g.
Do szafy p³aszcz.
Jab³kami pachnie dom.
Przemoczony poeto si¹dŸ,
Skoñcz ten swój niezwyk³y wiersz.
Pusta kartka i tylko znów ogarek ŝwiecy.
Dla ciebie dziŝ kupi³am ten zielony szal.
Ostatnie jab³ka z drzew
Postr¹ca³ wiatr, a mia³eŝ zerwaæ.
Zbyt ma³o ciebie mam.
Kilka m¹drych zdañ,
To wszystko